کتاب تمام نورهایی که نمیتوانیم ببینیم (All the Lights We Cannot See) نوشتهی آنتونی دوئر (Anthony Doerr) جایزه پولیتزر ۲۰۱۵ در بخش بهترین کتاب داستانی را از آن خود کرد. این نویسندهی آمریکایی قبل از این هم برنده جوایز ادبی بسیار زیادی شناخته شده است. او کار خود را با انتشار مجموعه داستانهای کوتاه آغاز کرد و مورد توجه خوانندگان و منتقدان قرار گرفت. او که از کودکی به داستان و افسانههای سحرآمیز علاقمند بوده است، این سحر و جادو را به گونهای ملموس و امروزی در نوشتههایش بازتاب میدهد. دوئر در پاسخ به این سوال که چه شاخصهای در کتاب تمام نورهایی که نمیتوانیم ببینیم، به جذب مخاطب کمک میکند، میگوید: نکتهی اول این است که زمینهی جنگ جهانی دوم به تنهایی علاقمندان و مشتاقان زیادی دارد و مورد بعدی استفاده از عناصر افسانهای در داستان است.

تمام نورهایی که نمیتوانیم ببینیم دومین رمانی است که او نوشته است و داستانش در فرانسه و آلمان در دوران جنگ جهانی دوم (قبل و هنگام اشغال فرانسه توسط آلمان) به وقوع میپیوندد. شخصیتهای اصلی داستان یک دختر نابینای فرانسوی و یک پسر آلمانی با قدرت استثنایی هستند که هنگام تلاش برای زنده ماندن در ویرانههای فرانسهی اشغالی، مسیرشان با هم تلاقی میکند. انتشار تمام نورهایی که نمیتوانیم نمیبینیم را ده سال به تعویق افتاده است و دوئر در این مدت دو کتاب دیگر را نوشته است. او میگوید مشکل اساسی که او را از کار مداوم بر روی کتاب بازمیداشت؛ تحقیقات مرتبط با کتاب بود. ولی همین تحقیقات بود که به او اجازه داد جزئیاتی از استفاده گستردهی ارتش نازی از امواج رادیویی را در کتاب بگنجاند و همین جزئیات است که کتاب را زیبا، پیچیده و به گونهای سحرآمیز کرده است.
هوش حیرتآور دوئر در پرداختن به جزئیات مادی و تشبیهات بینظیر، خیرهکننده است. او ماهرانه زندگی ماریه-لائوره و ورنر را درهم میتند و مسیرها را روشن میکند. برخلاف انتظار انسانها همواره میکوشند با یکدیگر به خوبی رفتار کنند. تمام نورهایی که نمیتوانیم ببینیم کتاب باشکوهی است، رمانی گیرا از نویسندهای که جملاتش هیچگاه متزلزل نیستند.
0 Comments