توماس مان آلمانی نویسنده‌ی رمان، داستان کوتاه و مقالات بوده است که جایزه نوبل سال ۱۹۲۹ را عمدتاً به خاطر رمان بزرگش بودنبروک‌ها که به عنوان یک از آثار ادبیات کلاسیک به‌طور پیوسته شهرت روزافزون کسب کرده است، از آن خود کرد. رمان‌های بلند و کوتاه این نویسنده به دلیل بینش‌های روانشناسانه و خردمندانه‌اش بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. تجزیه و تحلیل‌ها و انتقادات او نسبت به جامعه اروپایی و آلمانی با بهره‌گیری از داستان‌های مدرن‌شده آلمان و انجیل و همچنین اندیشه‌های گوته، نیچه و شوپنهاور صورت گرفته است.
برادر بزرگتر و سه نفر از فرزندان توماس مان از نویسندگان مطرح آلمان بوده‌اند کلاس خانوادگی در کتاب بودنبروک‌ها در واقع برگرفته از خانواده بورژوای خود مان می‌باشد. این کتاب از نخستین کتاب‌های خانوادگی در ادبیات آلمانی به شمار می‌رود و به علت پایبندی به رسوم و سنت‌های آلمان بسیار مورد توجه عموم قرار گرفت و مان را به نویسنده‌ای مشهور بدل کرد. او دارنده‌ی جایزه ادبی گوته و دارای دکترای افتخاری از دانشگاههای آکسفورد و کمبریج نیز می باشد و علاوه بر این موفق به دریافت نشان شوالیه از دولت فرانسه شده است.
در گیرودار جنگ جهانی اول حس میهن‌پرستی توماس مان بسیار برانگیخته شد و او به تعهدات اجتماعی هنرمندان اعتقاد پیدا کرد و بنابراین شروع به انعکاس نقطه نظرات خود در مورد حکومت آلمان در متن کتاب‌های خود نمود و این فعالیت‌ها تا جایی پیش‌روی کرد که در جنگ جهانی دوم، سخنرانی‌های زیادی بر ضد حزب نازیسم و انتقاد از شخص هیتلر از او منتشر شود. مان که از پیش مجبور به فرار از آلمان و پناه بردن به کشورهایی مانند سوییس و آمریکا شده بود، این بار با تحریم و سوزانده شدن آثارش در آلمان توسط نازی‌ها مواجه شد.
کتاب‌هایی چون بودنبروک‌ها، تونیو کروگر، کوه جادو، مرگ در ونیز و ماریو و ساحر از جمله کتاب‌های توماس مان می‌باشند که در ایران به فارسی ترجمه شده‌اند.
