مرگ آقای لازارسکو یک کمدی سیاه است که علاوه‌بر آن‌که مثال خوبی برای تشریحِ ژانر کمدی سیاه به‌حساب می‌آید، از درامی تاثیرگذار نیز بهره می‌برد. فیلم در خانه‌ی پیرمردی به نام لازارسکو آغاز می‌شود. پیرمردی که تنهایی، پررنگ‌ترین عنصر زندگی‌اش است. مست می‌کند، به گربه‌هایش غذا می‌دهد و وقتی احساس می‌کند حالش مساعد نیست، به در خانه‌ی همسایه می‌رود و بستری آماده می‌شود که با ساختار اجتماعی و روابط در جامعه‌ی رومانی امروز روبه‌رو شویم.
مرگ آقای لازارسکو با نخستین خروجِ آقای لازارسکو از حریمِ خانه انتقاداتش را نسبت به روابطِ پوچ و عاری از عاطفه‌ی جامعه‌ی رومانی آغاز می‌کند. فیلم، با ریتمی کند و با دیالوگ‌هایی قوی پیش می‌رود، زن و مرد همسایه وارد خانه‌ی آقای لازارسکو می‌شوند و با ورود آن‌ها، ما با کمبودهای زندگی آقای لازارسکو آشنا می‌شویم. یخچال خالی، بوی بد خانه، گربه‌های خیابانی‌ای که در وضعیتی نه‌چندان مناسب توسط آقای لازارسکو نگه‌داری می‌شوند و… .
مرگ آقای لازارسکو اما با همان کندی از خانه خارج می‌شود. با ورود مامور اورژانس و خروجِ آقای لازارسکو از خانه، وارد اجتماعی می‌شویم که گسترده‌تر از یک آپارتمان است. در طول فیلم، با آقای لازارسکو که به‌وضوح حالش هر لحظه بدتر می‌شود به بیمارستان‌های رومانی می‌رویم. با تصادفی روبه‌رو می‌شویم که مجروح و کشته‌های زیادی روی دست بیمارستان‌ها گذاشته. بی‌مبالاتی‌های متعددِ ارکانِ بهداشتی- درمانی جامعه‌ی رومانی را می‌بینیم که پیش از معاینه‌ی آقای لازارسکو چون دهانش بوی مشروب می‌دهد او را محکوم می‌کنند و حتی حاضر نیستند وقتی برای او صرف کنند.
هرچه بیشتر با آقای لازارسکو در شهر می‌چرخیم، بیشتر با ضعفِ سیستماتیکِ جامعه روبه‌رو می‌شویم، بی‌مهری‌ای که با جلوتر رفتنِ فیلم متوجه می‌شویم کاملا از نهادِ حاکم بر جامعه بر زندگی افراد تحمیل شده.
با این حال، مرگ آقای لازارسکو نوکِ پیکان انتقادش را بیش از هرچیز به سمتِ سیستمِ بهداشتی- درمانی جامعه‌ی رومانی گرفته است. در جامعه‌ای با اختلاف طبقاتی، بسیار طبیعی است که جامعه‌ی پزشکی که از جایگاه مهمی در سلامتِ جامعه برخوردار است، به‌لحاظ اقتصادی در طبقات بالای هرم قرار می‌گیرد و… خودش را منفک از جامعه بداند؛ امثال آقای لازارسکو را همچون انگلی بدانند که جلوی پیشرفت و بهبود شرایط را می‌گیرند و حاضر نباشد حتی برای نجات جانِ امثالِ او قدمی بردارد.
مرگ آقای لازارسکو هرچه به پایان نزدیک می‌شود ذاتِ انسانی بهتری به شخصیت‌های اصلی فیلم که تا حدودی جدا از ساختار هستند می‌بخشد. آقای لازارسکو انسان بدی نیست، پرستار اورژانس همراهش انواع و اقسام تحقیرها را به جان می‌خرد تا به آقای لازارسکو کمک کند، همسایه‌ها مسوولیتِ نگه‌داری از خانه و گربه‌های آقای لازارسکو را می‌پذیرند و هرکس هر کاری از دستش برمی‌آید انجام می‌دهد تا لازارسکو به سلامت به زندگی برگردد. اما آنچه مانع از این اتفاق می‌شود سیستم است، نهادِ بهداشتی- درمانی‌ای که به مراتب بیشتر از آقای لازارسکو به درمان نیاز دارد. جدال این دو بیمار- آقای لازارسکو و ساختار بهداشتی- درمانی رومانی- یک برنده دارد. آقای لازارسکو که در ابتدای خروجش از خانه با راننده‌ی آمبولانس گلاویز می‌شود و به او یادآوری می‌کند که حق ندارد با شهروند محترمی مانند آقای لازارسکو با توهین و تحکم صحبت کند، به نقطه‌ای می‌رسد که هیچ کلامی از دهانش خارج نمی‌شود، به نقطه‌ای می‌رسد که حرف‌هایش واضح نیست و به نقطه‌ای هل داده می‌شود که حتی نفس هم از دهانش خارج نمی‌شود.
همان‌طور که از نامِ فیلم پیداست، مرگ آقای لازارسکو غیرقابل پیشگیری است، در جامعه‌ای که نهادهای حاکمش به مراتب بیمارتر از شهروندان هستند.
تریلر فیلم مرگ آقای لازارسکو
عنوان: مرگِ آقای لازارسکو/ The death of mister Lazarescu
سال ساخت: ۲۰۰۵
کارگردان: کریستی پویو / Cristi Puiu
زمان: ۱۵۴ دقیقه
بازیگران: Luminita Gheorghiu/ Loan Fiscuteanu/ Monica Birladeanu
