معرفی کتاب نبرد نوشته کارلوس فوئنتس

« اما سیمون گفت نه، نه، نه، درس این نبود، درس ما این بود: قبول کنیم هرچیزی خیال می‌کنیم حقیقت است، و این که امروز فقط شاهد لحظه‌ای کوتاه از آن رشته‌ی بی پایان بودیم که حقیقت بر آن حک شده و ما نمی‌دانیم چیزی که دیدیم آیا بخشی از تخیل امروز ما بود، یا تخیلی که پیشاپیش ما شکل گرفته، یا تخیلی که خبر از تخیلی بعدی می‌دهد… »
نبرد، داستان انقلاب آزادی بخشِ آمریکای لاتین است. شخصیت اصلیِ داستان، “بالتاسار بوستوس” و عشق افسانه ایِ او و جدال آن با ایدئولوژی و هدف والای انقلاب و همچنین سیر تغییر نگاه او به اتفاقات پیرامونش، در فضای ملتهب و خشنِ آن روز های آمریکای لاتین، و حضورش در جنگ های مختلف در کنار رهبران آمریکای جنوبی از ویژگی های برجسته ی این رمان ارزشمند است.

نبرد ، به مانند دیگر آثار “کارلوس فوئنتس” از اصلی ترین و بزرگترین دغدغه‌ی او مایه می‌گیرد، یعنی آمریکای لاتین. برای فوئنتس، مکزیک و شیلی و یا اکوادور و آرژانتین هیچ تفاوتی ندارد، او فقط اتحاد و آزادی این قاره‌ی همیشه تحت سلطه را می‌خواهد، با این امید که دیگر هیچ‌گاه تاریخ تکرار نشود که پرتغال و یا اسپانیایی از آن سوی دنیا به امریکای‌جنوبی وارد شود و این خاک را به توبره بکشد.
اما مایه اصلی و اساسی این رمان، قلم بی همتای”کارلوس فوئنتس” است که توانسته از این هزار تویِ داستان های ریز و درشت و شخصیت های فراوان، داستانی رقم بزند که هیچ گاه خواننده در میانِ اسامی اشخاص و شهرها گم نشود. از سوی دیگر، باید به زبان و نحوه‌ی روایت داستان پرداخت. گذشته از ترکیبات و تشبیهات و کوتاهی بلندی جملات، یکی از ویژگی های قلم فوئنتس که به آن شهرت دارد، نحوه‌ی روایت کردن اوست، راوی و روایت در داستان نبرد در ابتدا بسیار ساده به نظر می‌رسد و تا آخر داستان همین روایت تک‌خطی ادامه پیدا می‌کند اما در سطور پایانی است که همین روایت ساده به غافلگیر کننده ترین اتفاق داستان تبدیل می‌شود.کاری که فوئنتس استادانه آن را انجام می‌دهد و همه‌ی رشته‌های گسسته‌ی داستان را با راویِ داستان بهم پیوند می‌دهد.
این کتاب با ترجمه‌ی فوق العاده‌ی عبدالله کوثری به فارسی ترجمه شده است و نشر ماهی آن را به چاپ رسانده است.
کارلوس فوئنتس در ۱۱ نوامبر ۱۹۲۸ در پاناما به دنیا آمد. او که اصلیتی مکزیکی دارد به دلیل شغل پدرش که یک دیپلمات مکزیکی بود، در کشورهای زیادی زیسته است، کشورهایی همچون شیلی، پاناما، آرژانتین و… . شاید همین امر دلیل علاقه شدید وی به آمریکای لاتین و به طور خاص مکزیک، باشد او که با مردم این کشورها زیسته و از تاریخ پر رنج آنها باخبر است، در اکثر نوشته‌هایش، هسته‌ی مرکزی داستان امریکای لاتین قرار دارد. از دیگر آثار او می‌توان به رمان‌های پوست انداختن، کنستانسیا، آب سوخته، زندانی لاس لوماس، درخت پرتقال و گرینگوی پیر اشاره کرد