کازو ایشی‌گورو برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۷

کازو ایشی‌گورو نویسنده انگلیسی با اصلیت ژاپنی است.وی در سال ۲۰۱۷ توسط آکادمی سوئدی به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات به خاطر اینکه در رمان‌هایش با بار عاطفی بالا، از دنیای عمیقی در پس درک مبهم ما از جهان پرده برداشته است معرفی شد.

خانواده وی در سال ۱۹۶۰ به انگلستان مهاجرت کردند. این نویسنده رمان داستان‌های خود را مانند شعر روایت می‌کند و همین موضوع منجر به محبوبیت وی و متمایز شدن آثارش گشته است.
همانطور که گفته شد خانواده کازو ایشی‌گورو در سال ۱۹۶۰ به بریتانیا مهاجرت کردند و کازو مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد را در دانشگاه‌های کنت و ایست آنجلیا گزراند و پس از آن در یک خیریه مشغول به کار شد. ایشی‌گورو از همین سال‌ها (۱۹۸۰) در کنار کارهای روزانه شروع به نوشتن اولین داستان‌های خود کرد و پس از اینکه موفق شد تا سه داستان کوتاهش را در مجله‌ای که نوشته‌های نویسندگان نوپا را چاپ می‌کرد منتشر کند، به عنوان یک نویسنده مورد توجه جامعه ادبی انگلستان قرار گرفت.
آثار فاخری از کازو ایشی‌گورو تا به حال منتشر گردیده که تقریبا تمامی آنها نامزد دریافت جوایز معتبر ادبی شده‌اند و از میان آنها اولین رمان وی با عنوان منظره رنگ پریده تپه‌ها در سال ۱۹۸۲ جایزه یادبود وینفرید هولتبی را دریافت نمود. و متعاقب آن رمان هنرمندی از جهان شناور جایزه ادبی وایت‌برد را برد و در پی این موفقیت‌ها ایشی‌گورو توانست با نوشتن سومین رمانش با عنوان بازمانده روز جایزه بوکر ۱۹۹۸ را کسب کند.

به عنوان یک نویسنده، من بیشتر علاقه مندم تا به نظرات مردم در رابطه با حادثه‌ای که رخ داده گوش دهم، تا اینکه بدانم واقعاً چه اتفاقی افتاده.

علاوه بر این کتاب‌های هنرمندی از جهان شناور (۱۹۸۶)، بازمانده روز (۱۹۸۹) ، وقتی یتیم بودیم (۲۰۰۰) و هرگز رهایم مکن (۲۰۰۵) جزو راه‌یافتگان به مرحله نهایی جایزه بوکر در سال‌های مختلف بودند.
کازو ایشی‌گورو اذعان دارد که با ادبیات ژاپن آشنایی کمی داشته و به دلیل مهاجرت زودهنگام به بریتانیا، از زندگی روزمره در ژاپن اطلاع چندانی ندارد. با وجود این محل روایت داستان‌ رمان‌های اول و دوم وی در ژاپن می‌باشد. البته وی در جایی اینگونه بیان می‌دارد که دور بودن از محیط زادگاهش سبب شده تا در ذهن خود دنیایی خیالی از ژاپن بوجود آورد که تلفیقی از خاطرات در خصوص کشور زادگاهش، آینده نگری و مفاهیم غربی در آن حکم‌فرما است.

کازو ایشی‌گورو همچنین می‌گوید که بیشتر فیلم‌های ژاپنی بودند که به وی در ساختن این دنیای خیالی کمک نمودند. در مجموع و با استناد به گفته‌های نویسنده می‌توان اینگونه استنباط کرد که نوشته‌های وی بیشتر تحت تأثیر مفاهیم غربی و محیطی که در آن رشد یافته قراردارند، البته وی منکر تأثیر سنت‌های خانوادگی و فرهنگ و زبان ژاپنی در نوشته‌های خود نمی‌شود. لذا می‌توان اینگونه گفت که مهاجرت خانواده و به تبع آن تلفیق فرهنگ و آداب غربی و شرقی به جذابیت و متمایز بودن آثار این نویسنده بسیار کمک کرده است.
از جمله دیگر آثار کازو ایشی‌گورو می‌توان به رمان‌های تسلی ناپذیر (۱۹۹۵)، غول مدفون (۲۰۱۵)،‌ مجموعه داستان‌های کوتاه تابستان بعد از جنگ (۱۹۸۳)، شام خانوادگی (۱۹۹۰)، دهکده پس از تاریکی (۲۰۰۱) و شبانه‌ها: ۵ داستان در باره موسیقی و شب (۲۰۰۹) و فیلم‌نامه‌های مشخصات آرتور جی میسون (۱۹۸۴)، غمناک‌ترین موسیقی دنیا (۲۰۰۳) و کنتس سفید (۲۰۰۵) اشا ره نمود.

با توجه به محبوبیت و تأثیر گذاری آثار کازو ایشی‌گورو افتخاراتی نظیر نشان شوالیه ادب و هنر فرانسه در سال ۱۹۹۸ به وی اعطاع شد و مجله تایمز در سال ۲۰۰۵ کتاب هرگز رهایم مکن را جزو لیست ۱۰۰ رمان برتر انگلیسی زبان از سال ۱۹۲۳ به بعد قرارداد. و روزنامه تایمز کازو ایشی‌گورو را در سال ۲۰۰۸ جزو لیست ۵۰ نویسنده برتر انگلیسی از سال ۱۹۴۵ به بعد اعلام نمود. همچنین ۳ فیلم نیز با اقتباس از کتاب‌های بازمانده روز، کنتس سفید و هرگز رهایم مکن به ترتیب در سال‌های ۱۹۹۳، ۲۰۰۵ و ۲۰۱۰ تهیه و اکران شده‌اند.

تاریخ اولین انتشار برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۷ : ۲۴ شهریور ۱۳۹۵

تاریخ بروز رسانی برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۷ : ۱۳ مهر ۱۳۹۶ (روز اعلام منتخب جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۷ )