ارنست همینگوی نویسنده نام‌آشنای آمریکایی در سال ۱۹۵۴ “به خاطر مهارتش در هنر روایت که مخصوصا این اواخر در کتاب پیرمرد و دریا به نمایش گذاشت، و همچنین تاثیر بسزایی که در سبک معاصر اعمال کرده است” برنده جایزه نوبل ادبیات شده است. وی زندگی شخصی بسیار پرماجرایی را داشته و نسل‌های بعدی همواه تاثیر‌پذیرفته از تصویر وی بوده‌اند.
او همچنین برنده جایزه پولیتزر در زمینه ادبیات داستانی است که در سال ۱۹۵۳ به او اهدا شده است.
منتقدین همواره سبک نوشتار او را مورد تحسین قرار داده و داستانهای او را با کیفیت و گیرا دانسته‌اند. او طبع نویسندگی را در آمریکا تغییر داده است. همینگوی از ترکیبات پیچیده در نوشته‌هایش پرهیز کرده است و هفتاد درصد جملات ساختار بسیار ساده‌ای دارند. او در جنگ جهانی اول شرکت داشته و زخمی شده است و بسیاری از داستانهایش برگرفته از تجربیات وی در جنگ بوده است. او از حداقل‌ها بیشترین بهره را برده است و زبان را با آراستگی مورد استفاده قرار داده است. قالب اصلی داستانهای او عشق، جنگ، طبیعت و از دست دادن است. وی همچنین به مفهوم مرگ توجه ویژه‌ای داشته است. همینگوی سرانجام در سال ۱۹۶۱ با تفنگ شکاری خود خودکشی کرد.
داستانهای بسیار زیادی از مجموعه آثار همینگوی به زبان فارسی ترجمه شده‌اند که مطرح‌ترین آنها: پیرمرد و دریا، زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند، وداع با اسلحه، برنده هیچ نمی‌برد، مرگ در بعد از ظهر می‌باشد.
